De concert- concoursreis van Brassband Excelsior uit Ferwert naar Bugle in Cornwall.

 

De voorbereidingen van deze reis liepen al geruime tijd en werden door een ieder op zijn eigen wijze beleefd. Vooral Willem van der Woude, onze voorzitter, was erg betrokken met de leden van de band. Door onbekende redenen werd hij zelf kort voor de trip ziek en beet zijn kunstgebit in tweeën. Concourskoorts?

Op woensdag 16 juni jl om 17:00 uur was het zover. Inclusief met onze voorzitter vertrokken we vanaf het Vrijhof in Ferwert met Birwa-tours naar Hoek van Holland.

Het gezelschap bestond uit de 27 leden van Excelsior, dirigent Piet Visser en 9 “fans”

Na een vlotte busreis volgde de inscheping in Hoek van Holland in de Stena Brittanica. Aan boord was een lopend buffet besproken en de nodige hutten gereserveerd. Na het nodige genuttigd te hebben volgde een nacht op zee, voor de één wat korter dan de ander.

Op 17 juni 2004 om 06:30 Engelse tijd moesten we van boord en vertrokken we naar Bugle. Van de Noorzee dwars door Engeland naar de Atlantische Oceaan.

Die zelfde dag om 17:00 uur kwamen we op de camping Monkey Tree Holiday Park onder Newquay, Cornwall aan. Onze contactpersoon Kingsley Hitchens stond ons op te wachten.

Na het avondeten vertrokken we in de bus naar Lanner. Dit is de vestigingsplaats van de Lanner & District Silverband. Deze band staat onder leiding van onze tweede contactpersoon Stuart Chappell. We hadden die avond een repetitie gepland en mochten gebruik maken van de repetitie ruimte van de Lanner band.Nadat we kennis hadden gemaakt met onder andere Stuart Chappell en enkele andere leden konden we repeteren.

Uiteraard werd het verplichte nummer Plategenenst stevig doorgenomen.

 

 

 

In de repetitieruimte moest de voorzitter het weer ontgelden want er was voor hem een speciale stoel klaar gezet.

 

 

 

 

Na de repetitie weer terug naar de camping. De ervaringen en belevenissen van de dag werden  tot diep in de nacht in de diverse caravans geëvalueerd.

 

Vrijdag 18 juni

De volgende morgen, vrijdag 18 juni, vertrokken we voor een sightsee tour naar St.  Michael’s Mount, de Engelse versie van Mont Saint Michel in Frankrijk. Wij hadden geluk, want het was laag water en konden zodoende met droge voeten naar het eiland wandelen. Op deze mooie toeristische attractie werden uiteraard de nodige foto’s gemaakt en genoten we van koffie/thee met pie.

Het volgende doel was een bezoek aan St. Ives.

Een mooi stadje gebouwd op de hellingen oprijzend uit de Atlantische oceaan. Op hun eigen website wordt het als volgt aangegeven:

This is St. Ives, one of the most famous holiday towns in Cornwall - a jewel situated at the south-western tip of this island kingdom

In deze stad werd Sjak Papma nog lid van een poolclub. Hij voelde zich in St Ives direct thuis en zocht een reden om nog een keer terug te komen.

Na enkele uren vertier vertrokken we weer naar de camping om ons voor te bereiden op het avond concert.

Dit concert vond plaats op het Camon Downs Caravan Park.

 

Engels brassband geven gedurende de zomermaanden regelmachtig dergelijke concerten. Onze gastband, de Lannerband verzorgt 6 tot 8 concerten per seizoen op het Camon Downs Caravan Park. Met dit soort concerten zorgen zij voor extra inkomsten.

Onder enkele dreigende regenbuien hebben we de campinggasten muzikaal verrast.

Na het concert retour camping met een gezellige nazit.

 

Zaterdag 19 juni

Zaterdag 19 juni was het zover: het “West of England Bandsmen’s Festival” in Bugle. Volgens het programma begon het festival met een marsparade.

We waren mooi op tijd in Bugle en konden onder leiding van Sjak nog even trainen op het marcheren,.

Om 10:30 uur ging het los met een marsparade van 21 bands naar het festival terrein. Midden op het terrein was een hoog podium gebouwd, de muzikale arena.

Enkele meters voor het podium was een witte dichte tent van ongeveer 4 vierkante meter gebouwd. De werkplaats van Roy Sparkes, de jury van de dag. De ingang van deze tent werd de hele dag door een comissielid bewaakt.

Onze divisie was om 16:00 uur aan de bak. De loting had bepaald dat wij als tweede moesten optreden.

Na het ondertekenen van de spelerslijst beklommen we het podium.

Hier ervaarden wij één van de  unieke aspecten van dit concours en leerden de extra hindernissen kennen.

Op het podium stond een stevige, koude, dwarrelende wind.

Ondanks onze goede voorbeidingen op deze omstandigheden, waren ze toch niet toereikend. Hier en daar vlogen de muziekstukken van de lessenaars of werden ongewild meerdere keren omgeslagen. Het werd naast een muzikaal gevecht tegen de concurerende bands, een gevecht tegen de elementen.

 

De verplichte mars “Brilliant” van Ord J. Hume, was het voorspel op het verplichte werk “Plantaganets” van Edward Gregson.

Tijdens de uitvoering van het grote werk ging er hier en daar wat mis, vooral in het begin. Het weer zal zeker een rol hebben gespeeld, maar de andere bands zaten op hetzelfde podium, dus zeg het maar. Zeker is dat we op het moment suprème er niet helemaal waren.

Bij het bekend maken van de uitslagen werd dit duidelijk. De uitvoering van de mars werd beter door het jurylid ontvangen dan de uitvoering van “Plantaganets”. Het spelen van “Brilliant” leverde ons een derde plaats op. Met “Plantaganets" vielen wij met 186 punten net buiten de prijzen.

Tot onze verbazing leverde de marsparade ons een tweede prijs op.

Bij de marching-up naar het centrum van het dorp mochten wij onze trofeeën aan het publiek tonen.

Doordat het programma nogal uit liep misten de voetballiefhebbers de EK-wedstrijd Nederland-Tsjechië. Met een einduitslag van deze wedstrijd van 2-3 was deze dag voor Excelsior Ferwert beter dan die van het Nederlands elftal.

De feestvreugde op de camping was er overigens niet minder om.

 

Zondag 20 juni

Ook in Engeland komt na de zaterdag de zondag. Zondagmorgen regende het. Wij hadden die ochtend “vrij” zodat Jaap en Johannes alsnog de gemiste voetbalwedstrijd konden zien. Tegen beter weten in hoopten ze toch dat de einduitslag voor Nederland positiever zou uitvallen, maar nee dus.

 ’s Middags een concert in de tuinen van het Princess Pavillion in de havenstad Falmouth. Een prachtige Engelse tuin met in het midden een “ouderwetse” muziektent. Het weer was ons welgezind. Onder zomerse omstandigheden hebben we een mooi concert gegeven. Op het programma stonden nummers zoals Triumphant Intrada van Bertrand Moren,  de bekende Engels mars Punchinello, The Colonial Song van Percy Aldrigde Grainger in een arrangement van Klaas van der Woude.

 

De solisten van deze middag waren Keimpe Reitsma met Aye Waukin ‘O! van Adrian Drover en de trombonesectie, Johannes Terpstra, Ferry Reitsma en Marius van Scheltinga in de “Blades of Toledo”  van T.L. Sharpe.

Na het concert  naar de camping, eten en voorbereiden op het concert in de Camborne Wesly Church in Camborne. Dit dubbelconcert met het Four Lanes Male Choir werd gepresenteerd door Phillip Hunt van BBC Radio Cornwall.

De opening van dit concert lag in de handen van Excelsior. Met het spelen van het Friesche volkslied wist het publiek waar we vandaan kwamen en we konden los. Na Hymn for Diana van Joseph Turrin was het de beurt aan Atze Holwerda met een prachtige uitvoering van Fantasy for Euphonium van Philip Sparke.

In de uitvoering van De Colonial song werd het zingen van de band als bijzonder ontvangen.

Het mannenkoor opende hun optreden met de Hymn of Praise van Charles Gounod. Een hoogtepunt in hun optreden was de uitvoering  van de Neapolitan Song “Funiculi Funicula” van Luigi Denza met als solist Mark Williams.

 

 

 

Ook nu mocht Keimpe Reitsma weer aan de bak met zijn solo in Aye Waukin ‘O!

Met een gezamelijke uitvoering van The National Anthem werd het concert afgesloten.

 

 

Onder het genot van een kopje koffie of thee met de nodige diverse soorten sandwiches, kiche en pie’s konden de Engels en Nederlandse ervaringen van het concert worden uitgewisseld.

Terug op de camping werden de Excelsior ervaringen uitgewisseld.

Vroeg op bed was er dus niet bij. Alles moest op, tot en met het laatse blikje bier.

 

Maandag 21 juni

De volgende morgen was het inderdaad vroeg op, want we moesten de boot halen. Iedereen eerst druk met schoonmaken van de caravans.

Glazen, bekers en krukken moesten naar hun eigen caravan worden teruggebracht, want er hebben deze week op de Monkey Tree ware volksverhuizingen plaatsgevonden.

Tijdens één van de vele avond evaluatie’s maakte Willem van der Woude de opmerking dat een volgende keer twee caravans voldoende zijn, in plaats van zeven. Er zaten op dat moment twintig man gezellig bij elkaar in de één en dezelfde caravan.

We waren mooi op tijd vertrokken en hadden zelfs nog tijd voor een bezoekje aan Colchester, maar daarna moesten toch naar Harwich.

Inschepen in de snelle Stena HSS. Omstreeks 21:00 uur vertrokken wij uit Harwich en kwamen dinsdag 22 juni, omstreeks 00:30 uur in Hoek van Holland aan.

Na een vlotte busreis waren wij om 03:30 uur weer op het Vrijhof in Ferwert, de bus leeg en vlug naar huis.

Natuurlijk ging met dit “vlug naar huis” iets mis, want de één nam de ander zijn uniform mee, kwam een ander er achter dat hij/zij ook iets had meegenomen wat niet van hem/haar was,(wat moet ik daar mee???) , bleef er weer wat in de bus achter en was er aan het eind toch weer even de totale verwarring. Zal wel een gevolg zijn van Heineken marinade, Rooibosthee met specerijen, Bacon and Eggs, white beans in tomato sauce, saucheses en vermoeidheid.

Maar het was een FANTASTISCH WEEKEND met dank aan Siebe van Birwa Tours, Stuart Chappell en Kingsley Hitchens.

Deze reis werd financieel mogelijk gemaakt met subsidies van het Prins Bernhard Cultuurfonds en het Fond voor Amateurkunst en Podiumkunsten.